Beroepskosten aanvaard of verworpen: waar ligt de grens?

De laatste tien jaar is het Hof van Cassatie bijzonder veelvuldig moeten tussenkomen in de uitlegging/invulling van artikel 49 WIB92, het zogenaamde “scharnierartikel” inzake aftrekbare beroepskosten dat al meer dan honderd jaar quasi ongewijzigd in ons wetboek staat. In 2015 stelde het Hof zelfs uitdrukkelijk op eerdere rechtspraak terug te komen, en werd de zogenaamde causaliteitsvoorwaarde, althans voor vennootschappen, definitief begraven. Velen dachten dat vennootschappen sindsdien quasi onbeperkt kosten in aftrek konden brengen… maar niet dus. Het Hof heeft de (overblijvende) “finaliteitsvoorwaarde” verder verfijnd naar een vereiste waarbij het “eigen economisch belang” van de vennootschap centraal komt te staan.

In dit seminarie zullen wij aan de hand van een aantal praktijkgevallen toelichten hoe deze nieuwe vereiste moet ingevuld worden. Een vennootschap die appartementen aankoopt in vruchtgebruik, om die vervolgens te verhuren aan derden, riskeert aan te lopen tegen de verwerping van kosten, ondanks het feit dat zij belangrijke belastbare inkomsten zal ontvangen. En wanneer een vennootschap een villa ter beschikking stelt van haar bedrijfsleider, is het altijd opletten geblazen, want ook daar ligt de fiscus vaak op de loer. Hetzelfde geldt voor klassieke overnamefinancieringen, waarbij vennootschappen worden overgekocht door holdings die grotendeels met vreemd vermogen zijn gefinancierd.

Er zal worden toegelicht hoe wij onze klanten maximaal kunnen wapenen tegen mogelijke aanvallen van de fiscus die sabelt met artikel 49 WIB92.